شهر ممنوعه

نام من شهر ممنوعه ، 600 ساله است.

از کاخ سلطنتی تا موزه مردم ، من بسیار پیر هستم ، سلسله های مینگ و چینگ را بیش از 500 سال تغییر سلسله شاهد بوده ام.
اما من از نظر جوانان بسیار مدرن هستم ، "شخص قرمز شبکه" هستم.
من بزرگترین مجموعه کاخ جهان را دارم: 961 متر از شمال و جنوب به طول ، 753 متر عرض از شرق و غرب ، احاطه شده توسط 10 متر دیوارهای بلند ، 52 متر عرض خندق در خارج از شهر.
همچنین به عنوان 1.8 میلیون قطعه (مجموعه) مجموعه از جمله مجموعه ای بیش از 8000 قطعه (مجموعه) جمع آوری شده است.
من بارها و بارها شاهد فراز و نشیب های زیادی بوده ام. حالا ، من قصد دارم برای شما داستانی تعریف کنم.
بدنیا آمدن
یونگل چهار سال (1406 میلادی) ، امپراتور مینگ یونگل زو دی به پکن نقل مکان کرد. قصری در شرف به دنیا آمدن است.
"کتاب سلسله هان" ، "بهشت یک کاخ بنفش دارد ، محل اقامت خدا نیز هست. پادشاه کاخ را مانند آن تأسیس کرد". نام اولیه من شهر ممنوعه بود.
در آن زمان ، من یک کاخ بلند بودم ، مردم عادی نمی توانند وارد شوند.

برای ساختن من ، امپراطور یونگل مردم را برای جمع آوری چوب به سیچوان فرستاد ، بیش از ده سال طول کشید تا بیشتر چوب مورد نیاز پروژه آماده شود.

سرانجام هجده سال یونگل (1420 میلادی) بود که کاخ به پایان رسید و خرد بی شمار صنعتگران ماهر را گرد هم آورد. امسال بالاخره متولد شدم.
در سالهای ابتدایی به نظر می رسید که بدشانس بوده ام ، و رعد و برق مرتباً بر آن تأثیر گذاشته است.

در سال 1421 ، سه سالن بزرگ ، که برای چندین ماه ساخته شده بود ، بیست سال بعد ، در سال 1441 ، سه سالن بزرگ بازسازی شد.

شاهد
چند استاد داشته ام؟ بستگی دارد
امپراتور مینگ یونگل زو دی من را ساخت ، امپراتور مینگ جیاجینگ مرا متحول کرد ، به طوری که کاخ داخل و خارج کاخ ​​، الگوی معبد بسیار تغییر کرده است.
در سال 1644 ، من استاد جدیدی را آغاز کردم ، بیش از یک استاد.
امسال امپراطور چونگژن خود را در کوه زغال سنگ به دار آویخت. لی زیچنگ ، ​​پادشاه پکن ، در شهر ممنوعه ، معبد وویینگ بر تخت سلطنت نشست.
فرم و ظاهر من نیز توسط استاد من تغییر می کند.
دوازده سال Shunzhi (1655 میلادی) ، سلسله Qing از کاخ Shenyang Qingning تقلید کرد تا کاخ Kunning را از نو بسازد و به یک نمونه معمول از ترکیب Manchu و Han تبدیل شود. در سال اول یونگ ژنگ (1723 میلادی) ، امپراتور یونگ ژنگ به معبد Yangxin نقل مکان کرد. از آن به بعد،

هشت امپراطور در اینجا زندگی می کردند و اداره می کردند و معبد یانگ شین محلی برای مشاهده وقایع مهم تاریخی سلسله چینگ شد.

در 12 فوریه سال 1912 ، امپراطور پویى اعلام كناره گیری كرد. در سال 1924 ، اعضای خانواده سلطنتی ، مانند پویی ، از شهر ممنوعه اخراج شدند.
من شاهد زندگی 24 امپراطور بوده ام ، پوی آخرین نفر است.
از آن زمان ، من دیگر به قدرت شاهنشاهی متعلق نیستم ، در قصر را باز کردم ، با مردم ملاقات کردم ، تبدیل به یک موزه شدم.

من متعلق به مردم هستم.

دوباره و دوباره
من نام جدیدی داشتم - موزه قصر در سال 1925.
اما در آن دوران آشفته ، جنگ من بسیار خراب شد.
پس از حادثه 18 سپتامبر سال 1931 ، ایمنی آثار فرهنگی و من به یک مسئله گیج کننده تبدیل شدم. در سال 1933 ، شانهایگوان گم شد ، شورای موزه کاخ رسماً تصمیم گرفت که به سمت جنوب حرکت کند ، "مردم کاخ شاهنشاهی" با بیش از دو هزار جعبه عتیقه ، مهاجرت بزرگی را آغاز کردند.

سرانجام ، این یادگارهای فرهنگی پس از پیروزی جنگ مقاومت علیه ژاپن ، یکی پس از دیگری "بازگشت" ، به پس از جنگ مقاومت چین علیه ژاپن "پناهندگی" سیچوان تبدیل می شوند.

تا سال 1949 ، وقتی چین جدید تأسیس شد ، من جنگ را پشت سر گذاشته بودم. در آن زمان ، مانده ای که مردم از من پاک کردند 250000 متر مکعب بود.

در ماه مه 1949 ، پروژه تعمیر ساختمان باستانی کاخ شاهنشاهی آغاز شد ، کاخ سابق به تدریج مرمت شد. من در دسامبر 1987 در کنگره میراث جهانی در پاریس در فهرست میراث جهانی قرار گرفتم.

شب قصر شاهنشاهی